Galician edit

Etymology 1 edit

13th century. Either from a blend of Latin ridica (vine-prop) and rudicula (spatula), or from a Germanic compound (the modern form was probably influenced by the name Rodrigo, compare Proto-Germanic *Hrōþirīks).[1][2] Compare also Spanish rodrigón.

Pronunciation edit

Noun edit

rodriga f (plural rodrigas)

  1. prop
    Synonym: escora
  2. vine-prop
    Synonyms: arxón, estaca
    • 1435, X. Ferro Couselo, editor, A vida e a fala dos devanceiros. Escolma de documentos en galego dos séculos XIII ao XVI, Vigo: Galaxia, page 114:
      et qual quer persona que fose achado que leuase a dita rodriga das viñas alleas, se fose moller, que pagase de pena por cada vez dez mrs e de mays que lle fesesen tomar a rodriga á viña et á poer ena viña, segundo que a tirara, et que a posesen por hum dia ena picota
      (please add an English translation of this quotation)
Derived terms edit

References edit

  • rodriga” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
  • rodriga” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
  • rodriga” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
  • rodriga” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
  1. ^ Roberts, Edward A. (2014) A Comprehensive Etymological Dictionary of the Spanish Language with Families of Words based on Indo-European Roots, Xlibris Corporation, →ISBN, p. 495
  2. ^ Joan Coromines, José A. Pascual (1983–1991) “rodrigón”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico (in Spanish), Madrid: Gredos

Etymology 2 edit

Verb edit

rodriga

  1. inflection of rodrigar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative