rodriga
Galician edit
Etymology 1 edit
13th century. Either from a blend of Latin ridica (“vine-prop”) and rudicula (“spatula”), or from a Germanic compound (the modern form was probably influenced by the name Rodrigo, compare Proto-Germanic *Hrōþirīks).[1][2] Compare also Spanish rodrigón.
Pronunciation edit
Noun edit
rodriga f (plural rodrigas)
- prop
- Synonym: escora
- vine-prop
- 1435, X. Ferro Couselo, editor, A vida e a fala dos devanceiros. Escolma de documentos en galego dos séculos XIII ao XVI, Vigo: Galaxia, page 114:
- et qual quer persona que fose achado que leuase a dita rodriga das viñas alleas, se fose moller, que pagase de pena por cada vez dez mrs e de mays que lle fesesen tomar a rodriga á viña et á poer ena viña, segundo que a tirara, et que a posesen por hum dia ena picota
- (please add an English translation of this quotation)
Derived terms edit
References edit
- “rodriga” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
- “rodriga” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
- “rodriga” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
- “rodriga” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
- ^ Roberts, Edward A. (2014) A Comprehensive Etymological Dictionary of the Spanish Language with Families of Words based on Indo-European Roots, Xlibris Corporation, →ISBN, p. 495
- ^ Joan Coromines, José A. Pascual (1983–1991) “rodrigón”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico (in Spanish), Madrid: Gredos
Etymology 2 edit
Verb edit
rodriga
- inflection of rodrigar: