rotundipennis
Latin edit
Etymology edit
New Latin; from rotundus (“round”) + penna (“feather, wing”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ro.tun.diˈpen.nis/, [rɔt̪ʊn̪d̪ɪˈpɛnːɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ro.tun.diˈpen.nis/, [rot̪un̪d̪iˈpɛnːis]
Adjective edit
rotundipennis (neuter rotundipenne); third-declension two-termination adjective
Usage notes edit
- Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.
Declension edit
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | rotundipennis | rotundipenne | rotundipennēs | rotundipennia | |
Genitive | rotundipennis | rotundipennium | |||
Dative | rotundipennī | rotundipennibus | |||
Accusative | rotundipennem | rotundipenne | rotundipennēs rotundipennīs |
rotundipennia | |
Ablative | rotundipennī | rotundipennibus | |||
Vocative | rotundipennis | rotundipenne | rotundipennēs | rotundipennia |