rozczyn

Polish

Etymology

Deverbal from rozczyniać.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrɔs.t͡ʂɨn/
• Rhymes: -ɔst͡ʂɨn
• Syllabification: roz‧czyn

Noun

rozczyn m inan

1. (cooking) leavening agent, sourdough

   Synonyms: zaczyn, zakwas chlebowy

Declension

Declension of rozczyn

	singular	plural
nominative	rozczyn	rozczyny
genitive	rozczynu	rozczynów
dative	rozczynowi	rozczynom
accusative	rozczyn	rozczyny
instrumental	rozczynem	rozczynami
locative	rozczynie	rozczynach
vocative	rozczynie	rozczyny

Related terms

verbs

• rozczyniać impf
• rozczynić pf

 

Further reading

• rozczyn in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozczyn in Polish dictionaries at PWN