Afrikaans

edit

Pronunciation

edit
  • Audio:(file)

Verb

edit

ruik (present ruik, present participle ruikende, past participle geruik)

  1. to smell
edit

Dutch

edit

Pronunciation

edit

Verb

edit

ruik

  1. inflection of ruiken:
    1. first-person singular present indicative
    2. imperative

Estonian

edit

Etymology

edit

From ruigama, from the sound these birds make.

Noun

edit

ruik (genitive ruiga, partitive ruika)

  1. a water rail

Declension

edit
Declension of ruik (ÕS type 22i/külm, k-g gradation)
singular plural
nominative ruik ruigad
accusative nom.
gen. ruiga
genitive ruikade
partitive ruika ruiki
ruikasid
illative ruika
ruigasse
ruikadesse
ruigisse
inessive ruigas ruikades
ruigis
elative ruigast ruikadest
ruigist
allative ruigale ruikadele
ruigile
adessive ruigal ruikadel
ruigil
ablative ruigalt ruikadelt
ruigilt
translative ruigaks ruikadeks
ruigiks
terminative ruigani ruikadeni
essive ruigana ruikadena
abessive ruigata ruikadeta
comitative ruigaga ruikadega