sensificator
Latin
editEtymology
editFrom sēnsificō (“make sensible”) + -tor (“-er”, agent suffix), from sēnsus (“perception, feeling”) + faciō (“do, make”).
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /sen.si.fiˈkaː.tor/, [s̠ẽːs̠ɪfɪˈkäːt̪ɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /sen.si.fiˈka.tor/, [sensifiˈkäːt̪or]
Noun
editsēnsificātor m (genitive sēnsificātōris); third declension
Declension
editThird-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | sēnsificātor | sēnsificātōrēs |
Genitive | sēnsificātōris | sēnsificātōrum |
Dative | sēnsificātōrī | sēnsificātōribus |
Accusative | sēnsificātōrem | sēnsificātōrēs |
Ablative | sēnsificātōre | sēnsificātōribus |
Vocative | sēnsificātor | sēnsificātōrēs |
References
edit- “sensificator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- sensificator in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.