septuennis
Latin
editAlternative forms
editEtymology
editDerived from septem (“seven”) + annus (“year”).
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): [sɛp.tuˈɛn.nɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [sep.t̪uˈɛn.nis]
Adjective
editseptuennis (neuter septuenne); third-declension two-termination adjective
Declension
editThird-declension two-termination adjective.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | septuennis | septuenne | septuennēs | septuennia | |
genitive | septuennis | septuennium | |||
dative | septuennī | septuennibus | |||
accusative | septuennem | septuenne | septuennēs septuennīs |
septuennia | |
ablative | septuennī | septuennibus | |||
vocative | septuennis | septuenne | septuennēs | septuennia |
Coordinate terms
edit- biennis, triennis, quadriennis, quinquennis, sexennis, octennis, novennis, decennis, undecennis, duodecennis, tridecennis, quattuordecennis, quindecennis, sedecennis, septendecennis, duodevicennis, undevicennis, vicennis, tricennis, quadragennis, quinquagennis, sexagennis, septuagennis, octogennis, nonagennis, centennis, ducentennis, trecentennis, quadringentennis, quingentennis, sescentennis, septingentennis, octingentennis, nongentennis, millennis
References
edit- “septuennis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- septuennis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.