skjóta

See also: skjota

Faroese

skjóta (third person singular past indicative skeyt, third person plural past indicative skutu, supine skotið)

Conjugation of skjóta (group v-38)
infinitive	skjóta
supine	skotið
participle (a26)¹	skjótandi	skotin
	present	past
first singular	skjóti	skeyt
second singular	skjýtur	skeytst
third singular	skjýtur	skeyt
plural	skjóta	skutu
	imperative
singular	skjót!
plural	skjótið!
¹Only the past participle being declined.

skjóta (strong verb, third-person singular past indicative skaut, third-person plural past indicative skutu, supine skotið)

skjóta — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að skjóta
supine (sagnbót)		skotið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skjótandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skýt	við skjótum	present (nútíð)	ég skjóti	við skjótum
	þú skýtur	þið skjótið		þú skjótir	þið skjótið
	hann, hún, það skýtur	þeir, þær, þau skjóta		hann, hún, það skjóti	þeir, þær, þau skjóti

past (þátíð)	ég skaut	við skutum	past (þátíð)	ég skyti	við skytum
	þú skaust	þið skutuð		þú skytir	þið skytuð
	hann, hún, það skaut	þeir, þær, þau skutu		hann, hún, það skyti	þeir, þær, þau skytu

imperative (boðháttur)	skjót (þú)	skjótið (þið)
	skjóttu	skjótiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skjótast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að skjótast
supine (sagnbót)		skotist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skjótandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skýst	við skjótumst	present (nútíð)	ég skjótist	við skjótumst
	þú skýst	þið skjótist		þú skjótist	þið skjótist
	hann, hún, það skýst	þeir, þær, þau skjótast		hann, hún, það skjótist	þeir, þær, þau skjótist

past (þátíð)	ég skaust	við skutumst	past (þátíð)	ég skytist	við skytumst
	þú skaust	þið skutust		þú skytist	þið skytust
	hann, hún, það skaust	þeir, þær, þau skutust		hann, hún, það skytist	þeir, þær, þau skytust

imperative (boðháttur)	skjóst (þú)	skjótist (þið)
	skjóstu	skjótisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skotinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skotinn	skotin	skotið	skotnir	skotnar	skotin
accusative (þolfall)	skotinn	skotna	skotið	skotna	skotnar	skotin
dative (þágufall)	skotnum	skotinni	skotnu	skotnum	skotnum	skotnum
genitive (eignarfall)	skotins	skotinnar	skotins	skotinna	skotinna	skotinna

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skotni	skotna	skotna	skotnu	skotnu	skotnu
accusative (þolfall)	skotna	skotnu	skotna	skotnu	skotnu	skotnu
dative (þágufall)	skotna	skotnu	skotna	skotnu	skotnu	skotnu
genitive (eignarfall)	skotna	skotnu	skotna	skotnu	skotnu	skotnu

skjóta (singular past indicative skaut, plural past indicative skutu, past participle skotinn)

Conjugation of skjóta — active (strong class 2)

Conjugation of skjóta — mediopassive (strong class 2)

Icelandic: skjóta
Faroese: skjóta
Norwegian Nynorsk: skjota, skyta
Jamtish: skjǿte
Elfdalian: stjuota
Old Swedish: skiūta
- Swedish: skjuta
Old Danish: skiūtæ
- Danish: skyde
  - → Norwegian Bokmål: skyte
- Scanian: skjúda, skúda
Old Gutnish: skiauta
- Gutnish: skjaute, skiauta