sof

See also: SOF, söf, søf, and -sof

Dutch

Etymology

Borrowed from Yiddish סוף (sof, “end”), from Hebrew סוֹף (sof).

Pronunciation

• IPA^(key): /sɔf/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: sof
• Rhymes: -ɔf

Noun

sof m (plural sofs, diminutive sofje n)

1. (Netherlands, Bargoens) bummer, disappointment.

   Synonyms: mislukking, tegenvaller, teleurstelling

   Wat een sof ― What a bummer!

   • 2012, Hans van Mierlo, Een krankzinnig avontuur. Politieke, culturele en literaire beschouwingen, De Bezige Bij:

     Die Commissie van Zes was zo lang geleden, zei ik, en bovendien, tóch een sof geworden.

     (please add an English translation of this quotation)

2. (Netherlands, Bargoens, uncommon) a nobody, a failure of a person.

   Synonym: mislukkeling

   • 1956, Ernest Heimeran, Bruno Aulich, Het genoeglijke strijkkwartet. Een leer-, en naslaboekje voor vrienden van kamermuziek, Wereldbibliotheek, section 34:

     De primarius loopt rood aan en geeft te kennen, dat hij er spijt van heeft zijn luid zagende buurman, de verlegen cellist en die sof van een altist ooit in zijn leven tegengekomen te zijn;

     (please add an English translation of this quotation)

References

• Matthias de Vries, Lambert Allard te Winkel (1864) “sof”, in Woordenboek der Nederlandsche Taal, published 2001

Old Norse

Verb

sof

1. second-person singular present active imperative of sofa

Uzbek

Etymology

Borrowed from Arabic صَافٍ‎ (ṣāfin).

Adjective

sof (comparative sofroq, superlative eng sof)

1. clean, pure

Derived terms

• soflik