spacerownik

Polish

Etymology

From spacerować +‎ -nik. First attested in 1812.

Pronunciation

• IPA^(key): /spa.t͡sɛˈrɔv.ɲik/
• Rhymes: -ɔvɲik
• Syllabification: spa‧ce‧row‧nik

Noun

spacerownik m inan

1. walking space (area in a prison where prisoners may walk around)

   Synonyms: spacerniak, spacernik

2. guide (book or other printed material containing information about walking paths)

   Synonym: przewodnik

Declension

Declension of spacerownik

	singular	plural
nominative	spacerownik	spacerowniki
genitive	spacerownika	spacerowników
dative	spacerownikowi	spacerownikom
accusative	spacerownik	spacerowniki
instrumental	spacerownikiem	spacerownikami
locative	spacerowniku	spacerownikach
vocative	spacerowniku	spacerowniki

Further reading

• spacerownik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1915), “spacerownik”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 6, Warsaw, page 274