spowiednica
See also: spowiednicą
Polish edit
Etymology edit
From spowiedzieć + -nica. First attested in 1624.[1]
Pronunciation edit
Noun edit
spowiednica f
- (Roman Catholicism) Synonym of konfesjonał
Declension edit
Declension of spowiednica
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | spowiednica | spowiednice |
genitive | spowiednicy | spowiednic |
dative | spowiednicy | spowiednicom |
accusative | spowiednicę | spowiednice |
instrumental | spowiednicą | spowiednicami |
locative | spowiednicy | spowiednicach |
vocative | spowiednico | spowiednice |
Related terms edit
adjectives
nouns
verbs
- powiedzieć pf, powiadać impf
- spowiedzieć pf, wyspowiadać pf, spowiadać impf
References edit
- ^ “SPOWIEDNICA”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 2015 May 21
Further reading edit
- spowiednica in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “spowiednica”, in Słownik języka polskiego[1]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “spowiednica”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1915), “spowiednica”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 6, Warsaw, page 326
- spowiednica in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego