spowiedny
Polish edit
Etymology edit
From spowiedź + -ny. First attested in the sixteenth century.[1]
Pronunciation edit
Adjective edit
spowiedny (not comparable, no derived adverb)
- (relational, Christianity, obsolete) confession, shrift
- Synonyms: spowiedniczy, spowiedziowy
Declension edit
Declension of spowiedny (hard)
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
| nominative | spowiedny | spowiedna | spowiedne | spowiedni | spowiedne | |
| genitive | spowiednego | spowiednej | spowiednego | spowiednych | ||
| dative | spowiednemu | spowiednej | spowiednemu | spowiednym | ||
| accusative | spowiednego | spowiedny | spowiedną | spowiedne | spowiednych | spowiedne |
| instrumental | spowiednym | spowiedną | spowiednym | spowiednymi | ||
| locative | spowiednym | spowiednej | spowiednym | spowiednych | ||
Related terms edit
adjectives
nouns
verbs
- powiedzieć pf, powiadać impf
- spowiedzieć pf, wyspowiadać pf, spowiadać impf
References edit
Further reading edit
- spowiedny in Polish dictionaries at PWN
- “SPOWIEDNY”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 2015 May 18
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “spowiedny”, in Słownik języka polskiego[1]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “spowiedny”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1915), “spowiedny”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 6, Warsaw, page 326