spowiedny

Polish

Etymology

From spowiedź +‎ -ny. First attested in the sixteenth century.

Pronunciation

• IPA^(key): /spɔˈvjɛd.nɨ/
• Rhymes: -ɛdnɨ
• Syllabification: spo‧wied‧ny

Adjective

spowiedny (not comparable, no derived adverb)

1. (relational, Christianity, obsolete) confession, shrift

   Synonyms: spowiedniczy, spowiedziowy

Declension

Declension of spowiedny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	spowiedny		spowiedna	spowiedne	spowiedni	spowiedne
genitive	spowiednego		spowiednej	spowiednego	spowiednych
dative	spowiednemu		spowiednej	spowiednemu	spowiednym
accusative	spowiednego	spowiedny	spowiedną	spowiedne	spowiednych	spowiedne
instrumental	spowiednym		spowiedną	spowiednym	spowiednymi
locative	spowiednym		spowiednej	spowiednym	spowiednych

Related terms

adjectives

• spowiedniczy
• spowiedziowy

 

nouns

• spowiadacz
• spowiadalnica
• spowiedka
• spowiednia
• spowiednica
• spowiedniczka
• spowiednik
• spowiedź

 

verbs

• powiedzieć pf, powiadać impf
• spowiedzieć pf, wyspowiadać pf, spowiadać impf

 

Further reading

• spowiedny in Polish dictionaries at PWN
• “SPOWIEDNY”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 2015 May 18
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “spowiedny”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “spowiedny”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1915), “spowiedny”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 6, Warsaw, page 326