statu-quo
Romanian edit
Etymology edit
From Latin statu quō (“the state in which”), from statu, ablative singular of status (“state”), + quō (“in which”), ablative singular of quī (“which”).
Pronunciation edit
Noun edit
statu-quo n (plural statu-quouri)
Declension edit
Declension of statu-quo
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) statu-quo | statu-quoul | (niște) statu-quouri | statu-quourile |
genitive/dative | (unui) statu-quo | statu-quoului | (unor) statu-quouri | statu-quourilor |
vocative | statu-quoule | statu-quourilor |
Further reading edit
- statu-quo in DEX online—Dicționare ale limbii române (Dictionaries of the Romanian language)