strijkbout

Dutch

Etymology

Compound of strijken +‎ bout.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstrɛi̯k.bɑu̯t/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: strijk‧bout

Noun

strijkbout m (plural strijkbouten, diminutive strijkboutje n)

1. iron (iron for ironing clothes)

   Synonyms: bout, strijkijzer

Related terms

• strijkplank