strug

See also: Strug

Polish

strug

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈstruk/

• (Greater Poland):
  • (Kuyavia) IPA^(key): /ˈstruk/
• (Lesser Poland):
  • (Przemyśl) IPA^(key): [ˈstruk]

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -uk
• Syllabification: strug
• Homophones: Stróg, Strug, Struk

Etymology 1

Inherited from Proto-Slavic *strugъ. By surface analysis, deverbal from strugać.

Noun

strug m inan

1. (carpentry) plane (tool for smoothing wood by removing thin layers from the surface)

   Synonym: hebel

2. (Przemyśl, blacksmithing) tool for shaping a horse's hoof

Declension

Declension of strug

	singular	plural
nominative	strug	strugi
genitive	strugu	strugów
dative	strugowi	strugom
accusative	strug	strugi
instrumental	strugiem	strugami
locative	strugu	strugach
vocative	strugu	strugi

Related terms

verbs

• strugać impf

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

strug f

1. genitive plural of struga

Further reading

• strug in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• strug in Polish dictionaries at PWN
• Władysław Matlakowski (1892) “strug”, in Słownik wyrazów ludowych zebranych w Czerskiem i na Kujawach (in Polish), Kraków: nakł. Akademii Umiejętności; Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego pod zarządem A. M. Kosterkiewicza, page 17
• Aleksander Saloni (1908) “strug”, in “Lud rzeszowski”, in Materyały Antropologiczno-Archeologiczne i Etnograficzne (in Polish), volume 10, Kraków: Akademia Umiejętności, page 341