tarcza

Polish

tarcze (#1)

tarcza (#2)

Etymology

Inherited from Old Polish tarcza, from Middle High German tartsche, from Old French targe, ultimately from Proto-Germanic *targǭ (“edge, rim”). Displaced Old Polish paweza and szczyt.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtar.t͡ʂa/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -art͡ʂa
• Syllabification: tar‧cza

Noun

tarcza f

1. shield
2. target (butt or mark to shoot at)
3. (heraldry) shield
4. clock face

   Synonym: cyferblat

Declension

Declension of tarcza

	singular	plural
nominative	tarcza	tarcze
genitive	tarczy	tarcz
dative	tarczy	tarczom
accusative	tarczę	tarcze
instrumental	tarczą	tarczami
locative	tarczy	tarczach
vocative	tarczo	tarcze

Derived terms

adjectives

• tarczowaty
• tarczowy
• tarczycowy
• tarczykowy

 

adverb

• tarczowato

 

nouns

• tarcznik
• tarczogłowe
• tarczogłów
• tarczownica
• tarczownicowate
• tarczownik
• tarczyca
• tarczyk

 

Related terms

noun

• target

 

Further reading

• tarcza in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• tarcza in Polish dictionaries at PWN