toerekenbaar

Dutch

Etymology

From toerekenen (“to impute”) +‎ -baar (“-able”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Adjective

toerekenbaar

1. (law) accountable, compos mentis

Inflection

Declension of toerekenbaar
uninflected	toerekenbaar
inflected	toerekenbare
comparative	—
		positive
predicative/adverbial		toerekenbaar
indefinite	m./f. sing.	toerekenbare
	n. sing.	toerekenbaar
	plural	toerekenbare
definite		toerekenbare
partitive		toerekenbaars

Synonyms

• toerekeningsvatbaar

Derived terms

• ontoerekenbaar (“unaccountable”)