Latin edit

Alternative forms edit

Etymology edit

From Proto-Italic *trānsworssos, whence also derived Umbrian trahuorfi (transversely, crosswise). Synchronically the perfect passive participle of trānsvertō (to turn or direct across or athwart).

Pronunciation edit

Participle edit

trānsversus (feminine trānsversa, neuter trānsversum, adverb trānsversē or trānsversim); first/second-declension participle

  1. perfect passive participle of trānsvertō
  2. (literal) going or lying across, athwart, crosswise; from side to side; cross-, transverse, traverse
  3. (figurative) crossed, thwarted
    • 46 BCE, Cicero, Brutus 97.331:
       [], cuius in adulescentiam per medias laudes quasi quadrigis vehentem transversa incurrit misera fortuna rei publicae.
  4. (coupled with ex or de) suddenly, unexpectedly, transversely, crosswise

Inflection edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative trānsversus trānsversa trānsversum trānsversī trānsversae trānsversa
Genitive trānsversī trānsversae trānsversī trānsversōrum trānsversārum trānsversōrum
Dative trānsversō trānsversō trānsversīs
Accusative trānsversum trānsversam trānsversum trānsversōs trānsversās trānsversa
Ablative trānsversō trānsversā trānsversō trānsversīs
Vocative trānsverse trānsversa trānsversum trānsversī trānsversae trānsversa

Derived terms edit

Related terms edit

Descendants edit

References edit