tribuire
Italian
editPronunciation
editVerb
edittribuìre (first-person singular present tribuìsco, first-person singular past historic tribuìi, past participle tribuìto, auxiliary avére) (archaic or literary, rare)
- Alternative form of attribuire
Conjugation
edit Conjugation of tribuìre (-ire) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | tribuìre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | tribuèndo | |||
present participle | tribuènte | past participle | tribuìto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | tribuìsco | tribuìsci | tribuìsce | tribuiàmo | tribuìte | tribuìscono |
imperfect | tribuìvo | tribuìvi | tribuìva | tribuivàmo | tribuivàte | tribuìvano |
past historic | tribuìi | tribuìsti | tribuì | tribuìmmo | tribuìste | tribuìrono |
future | tribuirò | tribuirài | tribuirà | tribuirémo | tribuiréte | tribuirànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | tribuirèi | tribuirésti | tribuirèbbe, tribuirébbe | tribuirémmo | tribuiréste | tribuirèbbero, tribuirébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | tribuìsca | tribuìsca | tribuìsca | tribuiàmo | tribuiàte | tribuìscano |
imperfect | tribuìssi | tribuìssi | tribuìsse | tribuìssimo | tribuìste | tribuìssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
tribuìsci | tribuìsca | tribuiàmo | tribuìte | tribuìscano | ||
negative imperative | non tribuìre | non tribuìsca | non tribuiàmo | non tribuìte | non tribuìscano |