tydzień
PolishEdit
EtymologyEdit
Inherited from Old Polish tydzień (tydzen/thidzien)[1][2], from Proto-Slavic *tъjьdьnь.
PronunciationEdit
NounEdit
tydzień m inan
- week (the seven days beginning with Sunday or Monday)
- Musisz czekać do następnego tygodnia. ― You must/have to wait till next week.
- Do następnego tygodnia! ― See you next week!
- week (a period of seven days)
- Tydzień przed Wielkanocą jest niezwykły dla chrześcijan. ― The week before Easter is special for Christians.
DeclensionEdit
Declension of tydzień
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | tydzień | tygodnie |
| genitive | tygodnia | tygodni |
| dative | tygodniowi | tygodniom |
| accusative | tydzień | tygodnie |
| instrumental | tygodniem | tygodniami |
| locative | tygodniu | tygodniach |
| vocative | tygodniu | tygodnie |
Related termsEdit
adjectives
adverbs
nouns
See alsoEdit
ReferencesEdit
- ^ S. Urbańczyk, editor (1985), “tydzień”, in Słownik staropolski (in Old Polish), volume 9, Wrocław, Warsaw, Kraków, Gdańsk, Łódź: Polish Academy of Sciences, page 245
- ^ B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “tydzień”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
Further readingEdit
- tydzień in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- tydzień in Polish dictionaries at PWN
- Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “tydzień”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “tydzień, tygodnia, a. tegodnia, [tydnia, tydzienia], lm. tygodnie, [tydnie], Tyzień, Tyżeń, [Tygodzień]”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 183