Wiktionary

tytularny

Polish

edit

Etymology

edit

Borrowed from French titulaire.[1][2] First attested in 1723.[3] Compare Kashubian titularny.

Pronunciation

edit
 
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -arnɘ
  • Syllabification: ty‧tu‧lar‧ny

Adjective

edit

tytularny (not comparable, derived adverb tytularnie)

  1. titular (existing in name only)
  2. titular (named or referred to in the title)

Declension

edit
Declension of tytularny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative tytularny tytularna tytularne tytularni tytularne
genitive tytularnego tytularnej tytularnego tytularnych
dative tytularnemu tytularnej tytularnemu tytularnym
accusative tytularnego tytularny tytularną tytularne tytularnych tytularne
instrumental tytularnym tytularną tytularnym tytularnymi
locative tytularnym tytularnej tytularnym tytularnych

Derived terms

edit
nouns

References

edit
  1. ^ Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “tytularny”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
  2. ^ Stanisław Dubisz, editor (2003), “tytularny”, in Uniwersalny słownik języka polskiego‎[1] (in Polish), volumes 1-4, Warsaw: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, →ISBN
  3. ^ Jan Fryderyk Sapieha (1723) Monumenta albo zebranie starozytnych ozdob […] (in Polish), page 266

Further reading

edit
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=tytularny&oldid=82252450"