ułaskawienie
Polish edit
Etymology edit
Pronunciation edit
Noun edit
ułaskawienie n
- verbal noun of ułaskawić
- (law) pardon (releasing order)
Declension edit
Declension of ułaskawienie
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ułaskawienie | ułaskawienia |
| genitive | ułaskawienia | ułaskawień |
| dative | ułaskawieniu | ułaskawieniom |
| accusative | ułaskawienie | ułaskawienia |
| instrumental | ułaskawieniem | ułaskawieniami |
| locative | ułaskawieniu | ułaskawieniach |
| vocative | ułaskawienie | ułaskawienia |
Related terms edit
verbs
- ułaskawiać impf
- ułaskawić pf
Further reading edit
- ułaskawienie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- ułaskawienie in Polish dictionaries at PWN