viatrix
Latin edit
Etymology edit
From viō (“I travel”) + -trīx, from via (“road, path”), compare to the masculine viātor.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /u̯iˈaː.triːks/, [u̯iˈäːt̪riːks̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /viˈa.triks/, [viˈäːt̪riks]
Noun edit
viātrīx f (genitive viātrīcis, masculine viātor); third declension
Declension edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | viātrīx | viātrīcēs |
Genitive | viātrīcis | viātrīcum |
Dative | viātrīcī | viātrīcibus |
Accusative | viātrīcem | viātrīcēs |
Ablative | viātrīce | viātrīcibus |
Vocative | viātrīx | viātrīcēs |
References edit
- “viatrix”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- viatrix in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- viatrix in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette