virmajuuri
Finnish edit
Etymology edit
virma (“lively, brisk”) + juuri (“root”). Coined by Finnish physician and philologist Elias Lönnrot for Flora Fennica (1860).
Pronunciation edit
Noun edit
virmajuuri
Declension edit
Inflection of virmajuuri (Kotus type 26/pieni, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | virmajuuri | virmajuuret | ||
genitive | virmajuuren | virmajuurten virmajuurien | ||
partitive | virmajuurta | virmajuuria | ||
illative | virmajuureen | virmajuuriin | ||
singular | plural | |||
nominative | virmajuuri | virmajuuret | ||
accusative | nom. | virmajuuri | virmajuuret | |
gen. | virmajuuren | |||
genitive | virmajuuren | virmajuurten virmajuurien | ||
partitive | virmajuurta | virmajuuria | ||
inessive | virmajuuressa | virmajuurissa | ||
elative | virmajuuresta | virmajuurista | ||
illative | virmajuureen | virmajuuriin | ||
adessive | virmajuurella | virmajuurilla | ||
ablative | virmajuurelta | virmajuurilta | ||
allative | virmajuurelle | virmajuurille | ||
essive | virmajuurena | virmajuurina | ||
translative | virmajuureksi | virmajuuriksi | ||
abessive | virmajuuretta | virmajuuritta | ||
instructive | — | virmajuurin | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Derived terms edit
compounds
Further reading edit
- “virmajuuri”, in Kielitoimiston sanakirja [Dictionary of Contemporary Finnish][1] (in Finnish) (online dictionary, continuously updated), Kotimaisten kielten keskuksen verkkojulkaisuja 35, Helsinki: Kotimaisten kielten tutkimuskeskus (Institute for the Languages of Finland), 2004–, retrieved 2023-07-04