wědźeć

Upper Sorbian

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *vě̀děti.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈwɪd͡ʒɛt͡ʃ/
• Rhymes: -ɪd͡ʒɛt͡ʃ
• Syllabification: wě‧dźeć

Verb

wědźeć impf

1. to know, to be familiar/aware of

   Wěm, hdźe su twoje črije.

   I know where your shoes are.

Conjugation

Conjugation of wědźeć (imperfective)

	person	singular	dual		plural
			virile	nonvirile
infinitive		wědźeć
transgressive		wědźo, wědźicy
present tense	1st	wěm	wěmoj		wěmy
	2nd	wěš	wěstaj	wěstej	wěsće
	3rd	wě	wěstaj	wěstej	wědźa
past tense	1st	wědźach	wědźachmoj		wědźachmy
	2nd	wědźeše	wědźeštaj	wědźeštej	wědźešće
	3rd	wědźeše	wědźeštaj	wědźeštej	wědźachu
imperative	1st	—	wěsmoj, wězmoj		wěsmy, wězmy
	2nd	wěs, wěz	wěstaj, wěztaj	wěstej, wěztej	wěsće, wězće
	3rd	wěs, wěz	—
past active participle		wědźacy
past passive participle		wědźany
ł-form		wědźał
verbal noun		wědźenje

References

• “wědźeć” in Soblex