Middle English edit

Etymology edit

From Old English wæcnan, from Proto-Germanic *waknaną.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈwak(ə)nən/, /ˈwaːk(ə)nən/

Verb edit

waknen

  1. (transitive and intransitive) To waken.

Conjugation edit

Descendants edit

  • English: waken
  • Scots: wakin, waikin, walkin