Middle English

edit

Etymology

edit

From Old English wæcnan, from Proto-Germanic *waknaną.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ˈwak(ə)nən/, /ˈwaːk(ə)nən/

Verb

edit

waknen

  1. (transitive and intransitive) To waken.

Conjugation

edit

Descendants

edit
  • English: waken
  • Scots: wakin, waikin, walkin