widun

Polish

Etymology

Borrowed from Ukrainian віду́н (vidún). First attested in 1850.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvi.dun/
• Rhymes: -idun
• Syllabification: wi‧dun

Noun

widun m pers

1. (divination) clairvoyant, seer, soothsayer

   Synonyms: jasnowidz, wieszcz

Declension

Declension of widun

	singular	plural
nominative	widun	widuni/widuny (deprecative)
genitive	widuna	widunów
dative	widunowi	widunom
accusative	widuna	widunów
instrumental	widunem	widunami
locative	widunie	widunach
vocative	widunie	widuni

Further reading

• widun in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• widun in Polish dictionaries at PWN