wiktuały

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin vīctuālis.

Pronunciation

• IPA^(key): /vik.tuˈa.wɨ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -awɨ
• Syllabification: wik‧tu‧a‧ły

Noun

wiktuały nvir pl

1. (archaic, literary) victuals (food supplies; provisions)

Declension

Declension of wiktuały

	plural
nominative	wiktuały
genitive	wiktuałów
dative	wiktuałom
accusative	wiktuały
instrumental	wiktuałami
locative	wiktuałach
vocative	wiktuały

Related terms

noun

• wikt

 

Further reading

• wiktuały in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wiktuały in Polish dictionaries at PWN