wisielec

Polish

Etymology

From wisieć +‎ -elec.

Pronunciation

• IPA^(key): /viˈɕɛ.lɛt͡s/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛlɛt͡s
• Syllabification: wi‧sie‧lec

Noun

wisielec m pers

1. corpse of a person who died by hanging
2. hangman (children's game)

Declension

Declension of wisielec

	singular	plural
nominative	wisielec	wisielcy/wisielce
genitive	wisielca	wisielców
dative	wisielcowi	wisielcom
accusative	wisielca	wisielców
instrumental	wisielcem	wisielcami
locative	wisielcu	wisielcach
vocative	wisielcu/wisielcze	wisielcy/wisielce

Derived terms

adjective

• wisielczy

 

Related terms

adverb

• wisielczo

 

noun

• wisielczość

 

Further reading

• wisielec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wisielec in Polish dictionaries at PWN