wprawa

Polish

Etymology

Deverbal from wprawić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfpra.va/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ava
• Syllabification: wpra‧wa

Noun

wprawa f

1. flair, knack

   Synonyms: umiejętność, biegłość, smykałka, sprawność

2. practice

   Synonyms: ćwiczenie, praktyka

Declension

Declension of wprawa

	singular
nominative	wprawa
genitive	wprawy
dative	wprawie
accusative	wprawę
instrumental	wprawą
locative	wprawie
vocative	wprawo

Derived terms

adjective

• wprawny

 

verbs

• wychodzić z wprawy
• wyjść z wprawy

 

Related terms

adverb

• wprawnie

 

nouns

• wprawka
• wprawność

 

verbs

• wprawiać
• wprawić

 

Further reading

• wprawa in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wprawa in Polish dictionaries at PWN