wybrakowany

Polish

Etymology

From wybrakować +‎ -any.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɘ.bra.kɔˈva.nɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -anɘ
• Syllabification: wy‧bra‧ko‧wa‧ny

Adjective

wybrakowany (comparative bardziej wybrakowany, superlative najbardziej wybrakowany, no derived adverb)

1. defective, deficient, faulty, flawy, irregular, lacking

Declension

Declension of wybrakowany (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	wybrakowany		wybrakowana	wybrakowane	wybrakowani	wybrakowane
genitive	wybrakowanego		wybrakowanej	wybrakowanego	wybrakowanych
dative	wybrakowanemu		wybrakowanej	wybrakowanemu	wybrakowanym
accusative	wybrakowanego	wybrakowany	wybrakowaną	wybrakowane	wybrakowanych	wybrakowane
instrumental	wybrakowanym		wybrakowaną	wybrakowanym	wybrakowanymi
locative	wybrakowanym		wybrakowanej	wybrakowanym	wybrakowanych

Related terms

verbs

• wybrakować
• wybrakowywać

 

Participle

wybrakowany (passive adjectival)

1. masculine singular passive adjectival participle of wybrakować

Further reading

• wybrakowany in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wybrakowany in Polish dictionaries at PWN