wyparcie

Polish

Etymology

From wyprzeć +‎ -cie.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɘˈpart͡ɕɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -art͡ɕɛ
• Syllabification: wy‧par‧cie

Noun

wyparcie n

1. (uncountable) verbal noun of wyprzeć
2. (countable, psychology) repression, suppression (a process in which a person consciously excludes anxiety-producing thoughts, feelings, or memories)

   Synonym: represja

Declension

Declension of wyparcie

	singular	plural
nominative	wyparcie	wyparcia
genitive	wyparcia	wyparć
dative	wyparciu	wyparciom
accusative	wyparcie	wyparcia
instrumental	wyparciem	wyparciami
locative	wyparciu	wyparciach
vocative	wyparcie	wyparcia

Further reading

• wyparcie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wyparcie in Polish dictionaries at PWN