wyrzeczenie

Polish

Etymology

From wyrzec +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɘ.ʐɛˈt͡ʂɛ.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: wy‧rze‧cze‧nie

Noun

wyrzeczenie n

1. (uncountable) verbal noun of wyrzec
2. (countable) abnegation

   Synonym: poświęcenie

Declension

Declension of wyrzeczenie

	singular	plural
nominative	wyrzeczenie	wyrzeczenia
genitive	wyrzeczenia	wyrzeczeń
dative	wyrzeczeniu	wyrzeczeniom
accusative	wyrzeczenie	wyrzeczenia
instrumental	wyrzeczeniem	wyrzeczeniami
locative	wyrzeczeniu	wyrzeczeniach
vocative	wyrzeczenie	wyrzeczenia

Further reading

• wyrzeczenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wyrzeczenie in Polish dictionaries at PWN