พระเจ้า

Thai edit

Etymology edit

From พระ (prá, an honorific for gods, priests, royal persons, etc, literally divine; excellent; holy; sacred; etc) +‎ เจ้า (jâao, chief; lord; master; etc).

Pronunciation edit

Orthographicพระเจ้า
b r a e t͡ɕ ˆ ā
Phonemic
พฺระ-จ้าว
b ̥ r a – t͡ɕ ˆ ā w
RomanizationPaiboonprá-jâao
Royal Institutephra-chao
(standard) IPA(key)/pʰra˦˥.t͡ɕaːw˥˩/(R)

Noun edit

พระเจ้า (prá-jâao)

  1. buddha:
    1. (classifier พระองค์, องค์, or, archaically, ตน) person who has achieved a state of perfect enlightenment.
    2. (classifier พระองค์ or องค์) representation, as image, statue, etc, of a buddha.
  2. (classifier พระองค์ or องค์) high god.
  3. (classifier พระองค์, องค์, or, archaically, ตน) priest.
  4. (classifier พระองค์, องค์, or, archaically, ตน) male monarch: king, emperor, etc.
  5. used as a title for or term of address to a high god, priest, male monarch, or high-ranking royal person.
    พระเจ้าหลุยส์ที่
    prá-jâao lǔi tîi · sìp sìi
    King Louis XIV
    พระเจ้าเสือ
    prá-jâao sʉ̌ʉa
    King Tiger (an Ayutthayan king)
    พระเจ้าเกียเข่ง
    prá-jâao giia-kèng
    Emperor Jiaqing
    พระเจ้ากรุงเวียดนาม
    prá-jâao grung wîiat-naam
    emperor [of] the Vietnamese empire
    พระเจ้าเชียงใหม่
    prá-jâao chiiang-mài
    king [of] Chiang Mai
    พระเจ้าป้า
    prá-jâao bpâa
    princess aunt; queen aunt; etc
    (literally) phrachao aunt
    พระเจ้าย่า
    prá-jâao yâa
    princess grandmother; queen grandmother; etc
    (literally) phrachao paternal grandmother
  6. (of a royal person) (classifier องค์) head; headhair.

Interjection edit

พระเจ้า (prá-jâao)

  1. (perhaps influenced by English "God") an exclamation of alarm, surprise, disbelief, pleasure, etc.

Derived terms edit