Latin edit

Etymology edit

From in- (in, into) +‎ (to go).

Pronunciation edit

Verb edit

ineō (present infinitive inīre, perfect active iniī or inīvī, supine initum); irregular conjugation, irregular

  1. to enter, go into
    Synonyms: introeo, subeō, intro, succēdō, accēdō, ingredior, invado, immigrō
    Antonyms: exeō, ēvādō, ēgredior, abeō, ēiciō
  2. to begin (a certain activity, enterprise, business)
    Synonyms: incohō, exōrdior, occipiō, incipiō, coepiō, ōrdior, initiō, ingredior, aggredior, sūmō, moveō, committō, mōlior, exorior
    Antonyms: subsistō, dēsistō, cessō
    inire consiliumto take a resolution, to determine to perform a plan
    inire societatem cum aliquoto enter into an alliance with someone
    inire rationemto count/ to form a plan, take an initiative
    inire numerumto enter upon a calculation
    1. (transitive, by extension, followed by the accusative) to take up (an office, position)
      magistratum inireto take up the magistracy
      imperium inireto come to power
      • 27 BCE – 25 BCE, Titus Livius, Ab Urbe Condita 26.1:
        Cn. Fuluius Centumalus P. Sulpicius Galba consules cum idibus Martiis magistratum inissent, senatu in Capitolium uocato, de re publica, de administratione belli, de prouinciis exercitibusque patres consuluerunt.
        When the consuls Gnaeus Fulvius Centumalus and Publius Sulpicius Galba took up the magistracy on the Ides of March, they summoned the senate to the Capitoline Hill and consulted the senators on issues regarding the state, the handling of the war, the provinces and the armies.
  3. to have sexual intercourse

Conjugation edit

Irregular conjugation, but similar to fourth conjugation. The third principal part is most often contracted to iniī, but occasionally appears as inīvī.

   Conjugation of ineō (irregular)
indicative singular plural
first second third first second third
active present ineō inīs init inīmus inītis ineunt
imperfect inībam inībās inībat inībāmus inībātis inībant
future inībō inībis inībit inībimus inībitis inībunt
perfect iniī,
inīvī
inīstī,
inīvistī
iniit,
inīvit
iniimus inīstis iniērunt,
iniēre
pluperfect inieram inierās inierat inierāmus inierātis inierant
future perfect inierō inieris inierit inierimus inieritis inierint
passive present ineor inīris,
inīre
inītur inīmur inīminī ineuntur
imperfect inībar inībāris,
inībāre
inībātur inībāmur inībāminī inībantur
future inībor inīberis,
inībere
inībitur inībimur inībiminī inībuntur
perfect initus + present active indicative of sum
pluperfect initus + imperfect active indicative of sum
future perfect initus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present ineam ineās ineat ineāmus ineātis ineant
imperfect inīrem inīrēs inīret inīrēmus inīrētis inīrent
perfect inierim inierīs inierit inierīmus inierītis inierint
pluperfect inīssem inīssēs inīsset inīssēmus inīssētis inīssent
passive present inear ineāris,
ineāre
ineātur ineāmur ineāminī ineantur
imperfect inīrer inīrēris,
inīrēre
inīrētur inīrēmur inīrēminī inīrentur
perfect initus + present active subjunctive of sum
pluperfect initus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present inī inīte
future inītō inītō inītōte ineuntō
passive present inīre inīminī
future inītor inītor ineuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives inīre inīsse initūrum esse inīrī initum esse initum īrī
participles iniēns initūrus initus ineundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
ineundī ineundō ineundum ineundō initum initū

Derived terms edit

References edit

  • ineo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • ineo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • ineo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to enter upon a route; to take a road: viam ingredi, inire (also metaphorically)
    • to gain a person's esteem, friendship: gratiam inire ab aliquoor apud aliquem
    • to form a friendship with any one: amicitiam cum aliquo jungere, facere, inire, contrahere
    • to form a plan, make a resolution: consilium capere, inire (de aliqua re, with Gen. gerund., with Inf., more rarely ut)
    • to associate with some one: societatem inire, facere cum aliquo
    • to go through accounts, make a valuation of a thing: rationem alicuius rei inire, subducere
    • to gain some one's favour: gratiam inire apud aliquem, ab aliquo (cf. sect. V. 12)
    • to enter into office: inire magistratum
    • to begin a war with some one: bellum cum aliquo inire
    • to engage: proelium inire (Liv. 2. 14)
  • ineo in Enrico Olivetti, editor (2003-2024), Dizionario Latino, Olivetti Media Communication