irto
Galician edit
Etymology edit
From Old Galician-Portuguese yrto (13th century, Cantigas de Santa Maria), from Vulgar Latin *erctus, equivalent of Latin ērēctus. Despite the resemblance, unlikely to derive from Latin hirtus (“hairy, shaggy”).[1] Cf. Portuguese hirto, Spanish yerto.
Pronunciation edit
Adjective edit
irto (feminine irta, masculine plural irtos, feminine plural irtas)
- stiff
- Synonym: rixo
- c. 1295, R. Lorenzo, editor, La traducción gallega de la Crónica General y de la Crónica de Castilla, Ourense: I.E.O.P.F, page 667:
- Et, desque o ouuerõ sacado, estaua o corpo tã yrto que se nõ dobraua a nenhũu cabo, et sua carne muy lĩpa et muy colorado, que semellaua viuo
- And, as soon as they took him out, the body was so stiff that it did not bend to any extent, and his flesh was very clean and colorful, to the point that he seemed alive
- (of metals) fragile
References edit
- “yrto” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
- “yrto” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
- “irto” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
- “irto” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
- “irto” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
- ^ Joan Coromines, José A. Pascual (1984) “erguir”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico (in Spanish), volumes II (Ce–F), Madrid: Gredos, →ISBN, page 656
Italian edit
Etymology edit
Borrowed from Latin hīrtus (“hairy, shaggy”).
Pronunciation edit
Adjective edit
irto (feminine irta, masculine plural irti, feminine plural irte)
Further reading edit
- irto in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana