subornar
Catalan edit
Etymology edit
Borrowed from Latin subōrnāre.
Pronunciation edit
Verb edit
subornar (first-person singular present suborno, first-person singular preterite suborní, past participle subornat); root stress: (Central, Valencian, Balearic) /o/
- to bribe
Conjugation edit
Conjugation of subornar (first conjugation)
Derived terms edit
References edit
- “subornar” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “subornar” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Galician edit
Etymology edit
Borrowed from Latin subōrnāre.
Verb edit
subornar (first-person singular present suborno, first-person singular preterite subornei, past participle subornado)
- to bribe
Conjugation edit
Conjugation of subornar
Reintegrated conjugation of subornar (See Appendix:Reintegrationism)
1Less recommended.
Derived terms edit
Further reading edit
- “subornar” in Dicionario da Real Academia Galega, Royal Galician Academy.
- “subornar” in Dicionário Estraviz de galego (2014).
Portuguese edit
Etymology edit
Borrowed from Latin subōrnāre.
Pronunciation edit
- Hyphenation: su‧bor‧nar
Verb edit
subornar (first-person singular present suborno, first-person singular preterite subornei, past participle subornado)
- to bribe
Conjugation edit
Conjugation of subornar (See Appendix:Portuguese verbs)
1Brazilian Portuguese.
2European Portuguese.
Derived terms edit
Further reading edit
- “subornar” in Dicionário Aberto based on Novo Diccionário da Língua Portuguesa de Cândido de Figueiredo, 1913