öwrenmek

Turkmen

Ultimately from Proto-Turkic *ögren-. Cognate with Turkish öğrenmek (“to learn”), see there for more cognates.

öwrenmek

Conjugation of öwrenmek

			singular			plural
infinitive			öwrenmek
gerund			öwreniş
participle	present		öwrenýǟn
	past		öwrenen
	future		öwrenjek
			1^st person	2^nd person	3^rd person	1^st person	2^nd person	3^rd person
			men	sen	ol	biz	siz	olar
indicative	present		öwrenýǟrin	öwrenýǟrsin	öwrenýǟr	öwrenýǟris	öwrenýǟrsiňiz	öwrenýǟrler, öwrenýǟr
	past	proximal	öwrendim	öwrendiň	öwrendi	öwrendik	öwrendiňiz	öwrendiler
		distal	öwrenipdim	öwrenipdiň	öwrenipdi	öwrenipdik	öwrenipdiňiz	öwrenipdiler
		unwitnessed	öwrenipdirin	öwrenipsiň	öwrenipdir	öwrenipdiris	öwrenipsiňiz	öwrenipdirler
	future	indefinite	öwrenerin	öwrenersiň	öwrener	öwreneris	öwrenersiňiz	öwrenerler
	future	definite	öwrenjek
	future-in-the-past	indefinite	öwrenerdim	öwrenerdiň	öwrenerdi	öwrenerdik	öwrenerdiňiz	öwrenerdiler
	future-in-the-past	definite	öwrenjekdim	öwrenjekdiň	öwrenjekdi	öwrenjekdik	öwrenjekdiňiz	öwrenjekdiler
conditional	simple		öwrensem	öwrenseň	öwrense	öwrensek	öwrenseňiz	öwrenseler
	present		present participle + conditional of bolmak
	past		past participle + conditional of bolmak
	future		future participle + conditional of bolmak
imperative			öwreneýiň	öwren	öwrensin	öwreneliň	öwreniň	öwrensinler
obligatory	present		öwrenmeli
obligatory	past		öwrenmelidim	öwrenmelidiň	öwrenmelidi	öwrenmelidik	öwrenmelidiňiz	öwrenmelidiler
intentional	present		öwrenmekçi
intentional	past		öwrenmekçidim	öwrenmekçidiň	öwrenmekçidi	öwrenmekçidik	öwrenmekçidiňiz	öwrenmekçidiler