ślepiec

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *slěpь̀cь. By surface analysis, ślepy +‎ -iec.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɕlɛ.pjɛt͡s/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛpjɛt͡s
• Syllabification: śle‧piec

Noun

ślepiec m pers

1. a blind man

   Synonym: niewidomy

   w kraju ślepców jednooki jest królem ― in the land of the blind, the one-eyed man is king

Declension

Declension of ślepiec

	singular	plural
nominative	ślepiec	ślepcy
genitive	ślepca	ślepców
dative	ślepcowi	ślepcom
accusative	ślepca	ślepców
instrumental	ślepcem	ślepcami
locative	ślepcu	ślepcach
vocative	ślepcu / ślepcze	ślepcy

Related terms

adjective

• ślepy

 

noun

• ślepota

 

verb

• ślepnąć

 

Noun

ślepiec m animal

1. any mole rat of the genus Spalax

Declension

Declension of ślepiec

	singular	plural
nominative	ślepiec	ślepce
genitive	ślepca	ślepców
dative	ślepcowi	ślepcom
accusative	ślepca	ślepce
instrumental	ślepcem	ślepcami
locative	ślepcu	ślepcach
vocative	ślepcu	ślepce

Further reading

• ślepiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• ślepiec in Polish dictionaries at PWN