Περίανδρος

Ancient Greek

Etymology

From περι- (peri-) +‎ ἀνήρ (anḗr, “man”) +‎ -ος (-os).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pe.rí.an.dros/ → /peˈri.an.dros/ → /peˈri.an.dros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.rí.an.dros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /peˈri.an.dros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /peˈri.an.dros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /peˈri.an.dros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /peˈri.an.dros/

Proper noun

Περῐ́ᾰνδρος • (Períandros) m (genitive Περῐᾰ́νδρου); second declension

1. a male given name, equivalent to English Periander

Inflection

Second declension of ὁ Περῐ́ᾰνδρος; τοῦ Περῐᾰ́νδρου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Περῐ́ᾰνδρος ho Períandros	τὼ Περῐᾰ́νδρω tṑ Periándrō	οἱ Περῐ́ᾰνδροι hoi Períandroi
Genitive	τοῦ Περῐᾰ́νδρου toû Periándrou	τοῖν Περῐᾰ́νδροιν toîn Periándroin	τῶν Περῐᾰ́νδρων tôn Periándrōn
Dative	τῷ Περῐᾰ́νδρῳ tôi Periándrōi	τοῖν Περῐᾰ́νδροιν toîn Periándroin	τοῖς Περῐᾰ́νδροις toîs Periándrois
Accusative	τὸν Περῐ́ᾰνδρον tòn Períandron	τὼ Περῐᾰ́νδρω tṑ Periándrō	τοὺς Περῐᾰ́νδρους toùs Periándrous
Vocative	Περῐ́ᾰνδρε Períandre	Περῐᾰ́νδρω Periándrō	Περῐ́ᾰνδροι Períandroi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: Περίανδρος (Períandros)
• → Latin: Periander
  • → English: Periander
  • → French: Périandre

References

• Περίανδρος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,021