άμετε

Greek

Alternative forms

• αμέτε (améte)

• and see: άντε (ánte) for interchangeable interjections

Etymology

Inherited from Byzantine Greek ἄμε (áme), singular imperative of verb πηγαίνω (pēgaínō). Plural imperative formed in harmony with proparoxytone imperatives ‑ετε e.g. λέγετε (légete). The alternative form αμέτε (améte) in harmony with paroxytone imperatives ‑άτε e.g. ελάτε (eláte).

Also see etymologies of άντε (ánte), άιντε (áinte), άι (ái).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈa.me.te/
• Hyphenation: ά‧με‧τε

Interjection

άμετε! • (ámete!)

1. (idiomatic) second-person plural present active imperative of πηγαίνω (pigaíno)
   1. (colloquial, urging) go!

      Άμετε στο καλό! ― Ámete sto kaló! ― Go [plural] to good (with good luck)!

   3. (colloquial, dismissal) go!

      Άμετε στο διάβολο! ― Ámete sto diávolo! ― Go [plural] to the devil (to hell)!

Related terms

• άμε sg (áme, “go”)