αδιαίρετος

Greek

Etymology

4th century BC (Aristotle) Ancient Greek ἀδιαίρετος (adiaíretos), from ἀ- (a-) +‎ διαιρετός (diairetós), the latter from δι- (di-) +‎ αἱρέω (hairéō) +‎ -τος (-tos).

Adjective

αδιαίρετος • (adiaíretos) m (feminine αδιαίρετη, neuter αδιαίρετο)

1. indivisible
2. undivided
3. atom

Declension

Declension of αδιαίρετος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αδιαίρετος •	αδιαίρετη •	αδιαίρετο •	αδιαίρετοι •	αδιαίρετες •	αδιαίρετα •
genitive	αδιαίρετου •	αδιαίρετης •	αδιαίρετου •	αδιαίρετων •	αδιαίρετων •	αδιαίρετων •
accusative	αδιαίρετο •	αδιαίρετη •	αδιαίρετο •	αδιαίρετους •	αδιαίρετες •	αδιαίρετα •
vocative	αδιαίρετε •	αδιαίρετη •	αδιαίρετο •	αδιαίρετοι •	αδιαίρετες •	αδιαίρετα •

Synonyms

• see: ακέραιος (akéraios)

Antonyms

• διαιρετός (diairetós, “divisible, shareable”)

Related terms

• αδιαιρετότητα f (adiairetótita, “indivisibility”)
• διαιρετέος (diairetéos, “divisible”)
• διαιρετός (diairetós, “divisible”)

See also

• αδιάλυτος (adiálytos, “insoluble, not dissolvable”)