ανάγκη

See also: ἀνάγκη

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek ἀνάγκη (anánkē, “necessity”).

Pronunciation

• IPA^(key): /aˈnaŋ.ɟi/
• Hyphenation: α‧νά‧γκη

Noun

ανάγκη • (anágki) f (plural ανάγκες)

1. (most senses) necessity

   Από ανάγκη πήγαμε μέσω Λονδίνου.

   Apó anágki pígame méso Londínou.

   Out of necessity we went through London.

2. (most senses) need, want, demand

   Δεν τον ενδιαφέρουν οι ανάγκες της γυναίκας του.

   Den ton endiaféroun oi anágkes tis gynaíkas tou.

   He is not interested in his wife's needs.

3. (euphemistic) call of nature (need for urination or defecation)

   Έχετε τουαλέτα; Πρέπει να κάνω την ανάγκη μου.

   Échete toualéta? Prépei na káno tin anágki mou.

   Do you have a toilet? I need to go.

Declension

Declension of ανάγκη

	singular	plural
nominative	ανάγκη •	ανάγκες •
genitive	ανάγκης •	αναγκών •
accusative	ανάγκη •	ανάγκες •
vocative	ανάγκη •	ανάγκες •

Derived terms

Expressions

• αναγκαίο κακό n (anagkaío kakó)
• έκτακτη ανάγκη f (éktakti anágki, “emergency”, literally “emergency emergency”)
• εξ ανάγκης (ex anágkis) (formal)

Related terms

• αναγκάζω (anagkázo, “to compel”)
• αναγκαία n pl (anagkaía, “necessities”)
• αναγκαίος (anagkaíos, “necessary”)
• αναγκαιότητα f (anagkaiótita, “necessity”)
• αναγκασμός m (anagkasmós, “compulsion”)
• αναγκαστικός (anagkastikós, “compulsory”)
• εξαναγκάζω (exanagkázo, “compel”)
• καταναγκάζω (katanagkázo, “compel”)
• καταναγκασμός m (katanagkasmós, “compulsion”)
• καταναγκαστικός (katanagkastikós, “compulsory”)
• πειθαναγκάζω (peithanagkázo, “compel forcefully”)
• πειθαναγκασμός m (peithanagkasmós)
• ψυχαναγκασμός m (psychanagkasmós)
• ψυχαναγκαστικός (psychanagkastikós)

 

Descendants

• → Romanian: ananghie

Further reading

• ανάγκη, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language