ανακάλυψη

Greek

Etymology

Learnedly, from Ancient Greek ἀνακάλυψις f (anakálupsis, “revelation”) with ending -σις (-sis) > modern suffix -ση (-si), from ἀνακαλύπτω (anakalúptō) < ἀνά (aná, “above, through”) + καλύπτω (kalúptō, “to cover, to conceal”). See ανα- (ana-) +‎ κάλυψη (kálypsi).

Pronunciation

• IPA^(key): /a.naˈka.li.psi/
• Hyphenation: α‧να‧κά‧λυ‧ψη

Noun

ανακάλυψη • (anakálypsi) f (plural ανακαλύψεις)

1. discovery, find (the process of discovery and the thing discovered)

Declension

Declension of ανακάλυψη

	singular	plural
nominative	ανακάλυψη •	ανακαλύψεις •
genitive	ανακάλυψης •	ανακαλύψεων •
accusative	ανακάλυψη •	ανακαλύψεις •
vocative	ανακάλυψη •	ανακαλύψεις •
Older or formal genitive singular: ανακαλύψεως •

Coordinate terms

• εφεύρεση f (efévresi, “invention”)

Related terms

• κάλυψη f (kálypsi, “coverage; protection”)
• ανακαλύπτω (anakalýpto, “discover”)

• and see: καλύπτω (kalýpto, “I cover”)