αντιποιητικός

Greek

Etymology

αντι- (anti-, “anti-, un-”) +‎ ποίηση (poíisi, “poetry”) +‎ -ικός (-ikós, “-ic”), calque of German unpoetisch. First attested 1892.

Pronunciation

• IPA^(key): /an.di.pi.i.tiˈkos/
• Hyphenation: α‧ντι‧ποι‧η‧τι‧κός

Adjective

αντιποιητικός • (antipoiitikós) m (feminine αντιποιητική, neuter αντιποιητικό)

1. unpoetic, unpoetical

   Antonym: ποιητικός (poiitikós)

2. prosaic

   Antonym: ποιητικός (poiitikós)

Declension

Declension of αντιποιητικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αντιποιητικός •	αντιποιητική •	αντιποιητικό •	αντιποιητικοί •	αντιποιητικές •	αντιποιητικά •
genitive	αντιποιητικού •	αντιποιητικής •	αντιποιητικού •	αντιποιητικών •	αντιποιητικών •	αντιποιητικών •
accusative	αντιποιητικό •	αντιποιητική •	αντιποιητικό •	αντιποιητικούς •	αντιποιητικές •	αντιποιητικά •
vocative	αντιποιητικέ •	αντιποιητική •	αντιποιητικό •	αντιποιητικοί •	αντιποιητικές •	αντιποιητικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αντιποιητικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αντιποιητικός, etc.)

Related terms

• see: ποίηση f (poíisi, “poetry”)