αποθανών

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀποθᾰνών (apothanṓn), masculine aorist active participle of ἀποθνῄσκω (apothnḗiskō, “to die”).

Pronunciation

• IPA^(key): /apoθaˈnon/
• Hyphenation: νε‧κρός

Adjective

αποθανών • (apothanón) m (feminine αποθανούσα, neuter αποθανόν)

1. (formal) dead, deceased, late (no longer living)

Declension

Declension of αποθανών

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αποθανών •	αποθανούσα •	αποθανόν •	αποθανόντες •	αποθανούσες •	αποθανόντα •
genitive	αποθανόντος •	αποθανούσας • / αποθανούσης •	αποθανόντος •	αποθανόντων •	αποθανουσών •	αποθανόντων •
accusative	αποθανόντα •	αποθανούσα •	αποθανόν •	αποθανόντες •	αποθανούσες •	αποθανόντα •
vocative	αποθανών •	αποθανούσα •	αποθανόν •	αποθανόντες •	αποθανούσες •	αποθανόντα •

Synonyms

see: νεκρός (nekrós)