αφέντης

Greek

Etymology

Inherited from Byzantine Greek ἀφέντης (aphéntēs), from Ancient Greek αὐθέντης (authéntēs, “ruler”).

Noun

αφέντης • (aféntis) m (plural αφέντες or αφεντάδες, feminine αφέντρα)

1. master, boss
2. ruler, prince

Declension

Declension of αφέντης

	singular	plural
nominative	αφέντης •	αφέντες •,  αφεντάδες •
genitive	αφέντη •	αφεντών •,  αφεντάδων •
accusative	αφέντη •	αφέντες •,  αφεντάδες •
vocative	αφέντη •	αφέντες •,  αφεντάδες •

Descendants

• → Ottoman Turkish: افندی (efendi) (see there for further descendants)

Further reading

• “αφέντης”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998