αἰγοκέφαλος

Ancient Greek

Etymology

From αἴξ (aíx, “goat”) +‎ κεφαλή (kephalḗ, “head”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ai̯.ɡo.ké.pʰa.los/ → /ɛ.ɣoˈce.ɸa.los/ → /e.ɣoˈce.fa.los/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ai̯.ɡo.ké.pʰa.los/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɛ.ɡoˈke.pʰa.los/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɛ.ɣoˈce.ɸa.los/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.ɣoˈce.fa.los/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.ɣoˈce.fa.los/

Noun

αἰγοκέφᾰλος • (aigoképhalos) m (genitive αἰγοκεφᾰ́λου); second declension

1. long-eared owl (Asio otus)

Inflection

Second declension of ὁ αἰγοκέφᾰλος; τοῦ αἰγοκεφᾰ́λου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ αἰγοκέφᾰλος ho aigoképhalos	τὼ αἰγοκεφᾰ́λω tṑ aigokephálō	οἱ αἰγοκέφᾰλοι hoi aigoképhaloi
Genitive	τοῦ αἰγοκεφᾰ́λου toû aigokephálou	τοῖν αἰγοκεφᾰ́λοιν toîn aigokepháloin	τῶν αἰγοκεφᾰ́λων tôn aigokephálōn
Dative	τῷ αἰγοκεφᾰ́λῳ tôi aigokephálōi	τοῖν αἰγοκεφᾰ́λοιν toîn aigokepháloin	τοῖς αἰγοκεφᾰ́λοις toîs aigokephálois
Accusative	τὸν αἰγοκέφᾰλον tòn aigoképhalon	τὼ αἰγοκεφᾰ́λω tṑ aigokephálō	τοὺς αἰγοκεφᾰ́λους toùs aigokephálous
Vocative	αἰγοκέφᾰλε aigoképhale	αἰγοκεφᾰ́λω aigokephálō	αἰγοκέφᾰλοι aigoképhaloi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Latin: aegocephalos

Further reading

• “αἰγοκέφαλος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• αἰγοκέφαλος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• αἰγοκέφαλος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)