βλαμμένος

Greek

Etymology

Perfect participle of βλάπτομαι (vláptomai), passive voice of βλάπτω (“I damage”). Also substantised. From Ancient Greek βεβλαμμένος (beblamménos), passive participle of βλάπτω, with omission of reduplication.

Pronunciation

• IPA^(key): /vlaˈme.nos/
• Hyphenation: βλαμ‧μέ‧νος

Participle

βλαμμένος • (vlamménos) m (feminine βλαμμένη, neuter βλαμμένο)

1. (colloquial, derogatory, offensive, dated) stupid, retarded
2. (colloquial, derogatory, offensive) mentally deranged, psychologically unbalanced

   Είναι βλαμμένος· στο ραντεβού μας, συνέχεια μιλούσε για τη μαμά του.

   Eínai vlamménos; sto rantevoú mas, synécheia miloúse gia ti mamá tou.

   He is weird; on our date, he kept talking about his mom.

3. (colloquial, derogatory, offensive, figuratively) irritating person (also substantivized)

   Άντε ρε βλαμμένε, φύγε από δω.

   Ánte re vlamméne, fýge apó do.

   Get lost, you stupid, go away (from here).

4. (literal) meaning of the participle: one who has been damaged

Declension

Declension of βλαμμένος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	βλαμμένος •	βλαμμένη •	βλαμμένο •	βλαμμένοι •	βλαμμένες •	βλαμμένα •
genitive	βλαμμένου •	βλαμμένης •	βλαμμένου •	βλαμμένων •	βλαμμένων •	βλαμμένων •
accusative	βλαμμένο •	βλαμμένη •	βλαμμένο •	βλαμμένους •	βλαμμένες •	βλαμμένα •
vocative	βλαμμένε •	βλαμμένη •	βλαμμένο •	βλαμμένοι •	βλαμμένες •	βλαμμένα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο βλαμμένος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο βλαμμένος, etc.)

Synonyms

• (retarded): καθυστερημένος (kathysteriménos), χαζός (chazós)
• (unbalanced): ανισόρροπος (anisórropos)
• (irritating): ενοχλητικός (enochlitikós)

Related terms

• βλάπτω (vlápto)

• and see: βλάβη f (vlávi, “the damage”)

Further reading

• “βλαμμένος”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998