γελωτοποιός

Greek

Etymology

From Ancient Greek γελωτοποιός (gelōtopoiós), from Ancient Greek γέλως (gélōs, “laughter”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ʝelotopiˈos/
• Hyphenation: γε‧λω‧το‧ποι‧ός

Noun

γελωτοποιός • (gelotopoiós) m (plural γελωτοποιοί)

1. (history) jester, fool, joker, buffoon, clown (person employed to amuse a court)

   ο γελωτοποιός του βασιλιά ― o gelotopoiós tou vasiliá ― the king's jester

Declension

declension of γελωτοποιός

case     \     number	singular	plural
nominative	γελωτοποιός •	γελωτοποιοί •
genitive	γελωτοποιού •	γελωτοποιών •
accusative	γελωτοποιό •	γελωτοποιούς •
vocative	γελωτοποιέ •	γελωτοποιοί •

Synonyms

• (clown): κλόουν m (klóoun), παλιάτσος m (paliátsos)

Derived terms

• γελωτοποιία f (gelotopoiía, “buffoonery, foolery”)