δορυδρέπανον

Ancient Greek

Etymology

From δόρυ (dóru, “spear, lance”) +‎ δρέπανον (drépanon, “scythe/sickle”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /do.ry.dré.pa.non/ → /ðo.ryˈðre.pa.non/ → /ðo.riˈðre.pa.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /do.ry.dré.pa.non/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /do.ryˈdre.pa.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðo.ryˈðre.pa.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðo.ryˈðre.pa.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðo.riˈðre.pa.non/

Noun

δορῠδρέπᾰνον • (dorudrépanon) n (genitive δορῠδρεπᾰ́νου); second declension

1. kind of halbert used for cutting off halyards in sea-fights

Declension

Second declension of τὸ δορῠδρέπᾰνον; τοῦ δορῠδρεπᾰ́νου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ δορῠδρέπᾰνον tò dorudrépanon	τὼ δορῠδρεπᾰ́νω tṑ dorudrepánō	τᾰ̀ δορῠδρέπᾰνᾰ tà dorudrépana
Genitive	τοῦ δορῠδρεπᾰ́νου toû dorudrepánou	τοῖν δορῠδρεπᾰ́νοιν toîn dorudrepánoin	τῶν δορῠδρεπᾰ́νων tôn dorudrepánōn
Dative	τῷ δορῠδρεπᾰ́νῳ tôi dorudrepánōi	τοῖν δορῠδρεπᾰ́νοιν toîn dorudrepánoin	τοῖς δορῠδρεπᾰ́νοις toîs dorudrepánois
Accusative	τὸ δορῠδρέπᾰνον tò dorudrépanon	τὼ δορῠδρεπᾰ́νω tṑ dorudrepánō	τᾰ̀ δορῠδρέπᾰνᾰ tà dorudrépana
Vocative	δορῠδρέπᾰνον dorudrépanon	δορῠδρεπᾰ́νω dorudrepánō	δορῠδρέπᾰνᾰ dorudrépana
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “δορυδρέπανον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• δορυδρέπανον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• δορυδρέπανον in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• Henry George Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Dorydrepanon